Opnieuw trof ik een enorme puinhoop in mijn huis aan, nog erger dan de eerste keer. Opnieuw was de politie nodig om zeker te zijn dat er zich niemand meer in het huis bevond. De inbrekers (ik was er zeker van dat het er deze keer twee waren, gezien wat ze gebruikt hadden) waren op vrijwel dezelfde manier het huis binnengekomen en hadden de zolder gebruikt om zich naar afgesloten ruimtes te begeven, al gaten makend in het plafond. Deze keer hadden ze echter mijn 'verstopplek' ontdekt en voor ongeveer € 2.000,-- gestolen (geld + nieuwwaarde gestolen spullen).
Sinds de eerste inbraak had de landlord beloofd 'extra burglar bars' aan te brengen, waardoor het huis veiliger zou worden; hij had dit echter nog niet uitgevoerd. Dit en het feit dat hij op de dag van de inbraak bij mijn huis aanwezig was, maakte hem voor mij één van de verdachten. Na de tweede inbraak voerde hij bovendien niets uit om de kapotte ramen te 'securen', waardoor het op dat moment niet veilig was om in het huis te verblijven. Ik vond een tijdelijke oplossing bij Charity, de eigenaresse van 'The Pottery', die mij een kamer in haar huis aanbood.
In het daaropvolgende contact met VSO heb ik aangegeven niet langer in mijn huis in Dedza te kunnen wonen, aangezien enkele feiten wezen op 'mijn landlord' als mogelijke verdachte. Ik stelde hen voor naar Bembeke te verhuizen, waar ik tijdelijk in het Mim-huis terecht zou kunnen: het huis van Ans en Wil, die zo'n drie keer per jaar naar Malawi komen voor de 'Mim Foundation'. Zij zouden nog tot de tweede week van april wegblijven, dus dat zou VSO dan genoeg tijd geven om een ander huis voor mij te vinden in Dedza.
In de laatste week van januari ben ik dus verhuisd naar Bembeke, waarbij Dominic en Eline zo aardig waren het grootste deel van mijn spullen naar Bembeke te brengen en VSO eind januari een truck regelde om de 'grote spullen' (bankstel, koelkast, e.d.) te vervoeren.
Links: laatste blik op Dedza Mountain vanuit het'Dedza huis'. Rechts: het 'Mim-huis' in Bembeke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten