Cape Maclear

Kerst en de dagen eromheen heb ik doorgebracht in Cape Maclear, een vissersdorp aan Lake Malawi. Hoewel ik een grote toestroom van toeristen had verwacht, was het relatief rustig. Er zijn veel lodges hier met flinke dollarprijzen en dat geldt jammer genoeg ook voor de uitstapjes op het meer. De eigenaren van de lodges, meestal non-Malawians, verdienen hier flink, maar ik heb niet de indruk dat er veel bij de locale bevolking terecht komt, behalve dan bij hen die een baantje hebben in de toeristensector.

De start in Dedza en Ntcheu

Vorige week, op woensdag en vrijdag, werden er 'sensitization meetings' georganiseerd in Dedza en Ntcheu. Bij twee van deze presentaties over ons project waren bijna 100 mensen aanwezig. Alle presentaties waren er op gericht om alle betrokkenen bij de scholen goed te informeren over wat er precies gaat gebeuren in de projectscholen. Dus zowel leerkrachten (van de eerste 2 klassen), directeuren, pedagogische adviseurs, maar vooral ook ouders en de 'chiefs' van de community waren uitgenodigd. De opkomst was massaal en de reacties erg positief.

   

Een deel van de presentaties werd besteed aan het laten zien op de iPads wat de kinderen nu precies gaan doen en zowel het rekenprogramma als het taalprogramma werd door mij gedemonstreerd, waarna de aanwezigen het zelf mochten proberen. Dat laatste werkte erg goed, want iedereen kon nu zelf ervaren hoe leuk het is om op die manier met rekenen bezig te zijn. Ook het taalprogramma, waarmee de kinderen letters, woorden, zinnen en verhalen leren kennen in hun eigen taal (Chichewa) werd enthousiast ontvangen. De kinderen hebben zo een mogelijkheid om sneller te leren lezen en schrijven.

   

Vandaag volgde de oprichting van de stuurgroep voor Dedza en Ntcheu: de districten zijn nu samengevoegd omdat ik beide doe en het leek niet zinvol om dan 2 stuurgroepen op te richten hiervoor. Met 29 aanwezigen was dit een hele organisatie, omdat deze activiteit de hele dag duurde en er natuurlijk ook voor eten en drinken gezorgd moest worden. Het verliep gelukkig allemaal vlekkeloos en ik kan dan ook terugkijken op een productieve en zeer positieve dag: het project kan nu echt starten hier in Dedza en Ntcheu, in elk geval al op 4 scholen en anderen zullen binnen enkele maanden volgen.

   

1 december: World AIDS day

Vandaag is het Wereld AIDS dag en het zou vreemd zijn als ik daar niet even bij stil stond hier in Malawi.

De bittere feiten:
Een groot deel van de bevolking in Malawi is HIV-positief, namelijk 12,5%, dus één op de acht mensen.
De gemiddelde leeftijd waarop men hier in Malawi overlijdt is 49.
Veel 'oudere' mannen trouwen hier met jonge meisjes om zeker te zijn dat ze niet HIV-positief zijn.
Vreemd genoeg 'zie' je geen mensen met AIDS op straat: ze worden 'weggestopt'
Bijna elke week, sinds ik hier ben, is er een 'broer', 'zus', 'buurman', etc. van iemand die ik ken overleden, soms op nog jonge leeftijd (in de 20); een enkele keer wordt vermeld dat iemand 'ziek' was, mogelijk wordt hiermee AIDS bedoeld, maar het wordt niet uitgesproken... uit schaamte misschien.

Denk daarom vandaag tenminste één minuutje even aan al die slachtoffers van deze vreselijke ziekte.

Een extreme week

De vorige week was een nogal extreme week met veel reizen en veel leuke ervaringen/ontmoetingen.

Maandag:
Alle 7 project scholen in de Bembeke Zone (Dedza District) bezocht op mijn motor; vooral Ngonoonda was een uitdaging, want daarvoor moet ik eerst een steile bergweg volgen met veel bochten en diepe afgronden en natuurlijk diepe sporen en grote keien op de weg. De school ligt zo ver 'buiten de wereld' dat er geen GPS-data gevonden konden worden, die ik nodig had om alle projectscholen op de kaart (openstreetmap.org, zoek maar!) te zetten. Bij 4 scholen was het Learning Centre klaar, op Ngonoonda nog in aanbouw.

Dinsdag:
Slechts 2 scholen en een TDC bezocht in de Boma Zone (Dedza District), maar aangezien ze nogal ver uit elkaar liggen en Chipalukwa moeilijk te vinden was, was ik er wel weer een ochtendje zoet mee. Chipalukwa is overigens de grootste school die ik momenteel heb, 2135 leerlingen. Terug op kantoor toch weer over moeten werken om alle uitnodigingen voor de District Steering Committee af te krijgen (meeting op 7 december).

Woensdag:
Op verzoek van VSO met de minibus naar Lilongwe gegaan om 2 scholen te bezoeken waar ze problemen hebben met de servers: de data van de leerlingen worden al enige tijd niet meer verzonden naar de centrale server in Engeland. Daniël en ik hebben het, met hulp uit Engeland op kunnen lossen. Een gevolg was wel dat ik pas om 18.00 uur, in het donker dus, in de minibus terug naar Dedza zat. Rond 20.00 uur was ik thuis.

Donderdag:
Donderdag ben ik op mijn motor naar Ntcheu gescheurd om o.a. 5 projectscholen te bezoeken en een aantal mensen uit te nodigen voor meetings. Het viel niet mee om alle scholen te vinden (ze staan echt niet allemaal op Google Maps) en hetzelfde gold voor de mensen die ik moest spreken. Uiteindelijk bleek het een rit te worden van 220 km en had ik geen tijd voor mijn lunch...
Heel bijzonder was wel dat één van de scholen tijdens mijn bezoek bezig was met een 'Read Fair', een soort leeswedstrijd dus: zij deden dat samen met 4 andere omliggende scholen en, "ach, nu ik er toch was", werd ik natuurlijk meteen uitgenodigd om er even bij te zijn en mee te luisteren en kijken. Tijdens de presentaties, die natuurlijk in Chichewa werden gehouden, kreeg ik uitleg van de Headmaster.

   

Vrijdag:
Even geen zin meer in reizen, want bij elkaar had ik al meer dan 500 km afgelegd in 4 dagen tijd, dus een 'saai kantoordagje' gehouden om de administratie bij te werken. Op vrijdag ook maar een uurtje eerder gestopt met werken, omdat ik de hele week al flink extra uren gemaakt had.

Zaterdag:
Al vroeg naar de markt en de winkels gegaan om de boodschappen binnen te halen voordat de regenbuien los zouden barsten. En die kwamen inderdaad in alle hevigheid, vooral in de nacht van zaterdag op zondag. Het was hard nodig, want het is tot nu toe extreem droog geweest hier in Dedza (terwijl het al regenseizoen is). De meeste mensen waren blij met de regen want velen leven hier van de landbouw en verbouwen groenten. Alleen mijn guard was niet zo blij, want hij moest om 6.00 uur 's ochtends, na zijn dienst, nog ruim een uur wachten voordat hij naar huis kon: het regende te hard voor hem om de wandeling terug te beginnen.

Deelnemen aan de NGO-Week

Vandaag in alle vroegte vertrokken om met een aantal Staff-members en Volunteers als VSO te gaan deelnemen aan de NGO-Week in Malawi. Onze eerste taak daar was een 'stand' in te richten met o.a. foldermateriaal, DVD's e.d. over het werk van VSO in Malawi. De andere NGO's deden op dat moment uiteraard hetzelfde. Zo waren o.a. Amref, SOS Kinderdorpen, Plan en Concern met een eigen stand vertegenwoordigd. Op onze uitnodigingen stond vermeld dat President Mutharika langs zou komen voor de opening, maar dat bleek gewijzigd te zijn en Madam Kaliali, Minister of Gender, Children, Disability and Social Welfare.

  : :

Totdat de Minister arriveerde werden we vermaakt met een traditionele zang- en dansgroep. Hoewel zij al om 9.30 uur verwacht werd, duurde het uiteindelijk tot ongeveer 11.30 uur voordat ze kwam. Ze ging vervolgens bij alle stands langs en maakte overal een praatje.

Uiteraard werd ook onze stand door haar bezocht, waar ze een gesprekje aanknoopte met de Country Director van VSO (Dario). Na alle bezoekjes volgde een reeks speeches, die op zijn minst opmerkelijk genoemd mogen worden omdat er door de sprekers flinke kritiek in gegeven werd, uiteraard naar anderen. Ik zal maar niet ingaan op details, maar het was wel bijzonder om dit mee te mogen maken.
Morgen volgt nog een dag van de NGO-Week, waarbij we vermoedelijk een groot deel van de tijd in de stand zullen staan om informatie te geven. Ook dan zullen er weer wat muziek, dans en presentaties zijn voor de afwisseling.

   

Rotstekeningen

In het afgelopen weekend heb ik veel rondgereden met mijn Motorbike (om ervaring op te doen). Zaterdag een toch gemaakt van 130 km over verharde wegen dwars door de bergen. Nu zijn sterke stijgingen of dalingen met haarspeldbochten in een auto al een flinke uitdaging, maar met de motor en kuddes geiten met geitenhoeders op de weg een nog veel grotere uitdaging. Het is in elk geval prima verlopen, zodat ik zondag toe was aan de volgende uitdaging: het rijden op onverharde wegen. In het Chongoni Forest Reserve waren de wegen behoorlijk vervormd door water en modderstromen (hoewel nu wel alles droog was). Doel van de trip was de eeuwenoude rotstekeningen te vinden in een gebied dat inmiddels door Unesco als World Heritage is aangewezen. Eénmaal van de doorgaande weg af was er op enkele geitenhoudertjes na echt niemand meer te bekennen, dus ook niemand die mij de weg kon wijzen... Gelukkig leverde wat rondrijden, 'stoppen bij rotspartijen' en het beklimmen van een aantal heuvels/bergen uiteindelijk 2 plekken op met de beroemde rotstekeningen, hoewel ik bij de rechter foto wel mijn vraagtekens heb over de echtheid: het jaartal 2013 kan betekenen dat ze toen gevonden zijn of misschien wel het jaar waar in ze gemaakt zijn: ze zien er in elk geval nog 'te mooi' uit om al eeuwenoud te zijn (maar ik ben geen deskundige).

   

Grote ontwikkelingen

Hoewel ik nog nauwelijks van start ben gegaan in mijn eigen district (Dedza), krijg ik er een ander district bij namelijk Ntcheu, zo'n 80 km zuidelijker. Betekent veel en lang reizen want sommige van mijn scholen zijn daardoor plotseling 100 km weg. ...lekker veel scheuren dus op mijn Motorbike en waarschijnlijk soms overnachten in Ntcheu.

Tweede ontwikkeling: volgende week is er een landelijke meeting van alle hulporganisaties die actief zijn in Malawi. Ik ben gevraagd om daar ons project te presenteren samen met de VSO Staff. Aangezien ik ingestemd heb betekent dat dit meteen mijn eerste kans is om de President van Malawi te ontmoeten en misschien wel te spreken.

Ook VSO NL had een verrassing: ze gaan mijn verhaal gebruiken in een mailing om nieuwe Volunteers te werven. Ik krijg natuurlijk wel inspraak in de versie die ze rond gaan sturen en zal weer eens op jacht gaan naar een leuke foto.

Gisteravond overigens geSkyped met studenten in Nederland over Unlocking Talents op initiatief van de Master SEN opleiding van Fontys: een goed idee om hen zo kennis te laten maken met internationalisering en het zal vast nog wel een vervolg gaan krijgen. Het was in elk geval leuk om te doen.

Vandaag een bezoek gebracht aan een kliniek voor een reguliere medische checkup; natuurlijk wel even extra opgelet met het gebruik van naalden, maar in deze privé-kliniek was alles wat gebruikt werd netjes en steriel verpakt, dus dat zal wel goed. Gelukkig met mijn gezondheid ook, hoewel ik wel weer zo'n 5 kilo gewicht kwijt ben. Het zal waarschijnlijk wel veroorzaakt zijn door het enorme vochtverlies tijdens de motorbike-training: het liep soms met straaltjes uit mijn mouwen...

Mijn eigen motor

Vanmiddag is mijn Motorbike maar Dedza gebracht, zodat ik vanaf nu een stuk mobieler ben en daadwerkelijk de scholen kan gaan bezoeken. Inmiddels zouden bij 4 scholen de Learning Centres klaar zijn en is het wachten op de servers en de iPads, die deze of volgende week verwacht woorden.

Motorrijles

Vandaag mocht ik dan eindelijk, nadat ik maandag mijn theorie-examen had behaald, van het oefenterrein af en 'on-' en 'off-road' rijden. Vanmorgen een flink aantal kilometers afgelegd, voor een groot deel staand op mijn motorbike, omdat het nogal onstuimige paadjes waren en dan kun je beter niet zitten. We reden soms door erg afgelegen natuurgebieden, soms door dichtbevolkte straatjes. Dus het was een toch waarin ik niet alleen op de weg moest letten, maar ook op 'overstekende geiten en andere beesten, onverwachte bewegingen van (kleine) kinderen en natuurlijk ook verkeer, zoals auto's, fietsers, bussen en vrachtwagens. De meest vreemde ontmoeting was wel met een door 2 mannen gevangen vogel (zie foto) en een aap die ons vanuit de bomen zat te begluren.

   

Ook grappig was het oefenen op een plaatselijk voetbalveldje. Kinderen uit de buurt kwamen op ons lawaai af en stonden de hele tijd te kijken hoe wij daar heuveltje op, heuveltje af reden en de hellingproef moesten uitvoeren. Tijdens de pauze probeerde ik ze op de foto te zetten, maar aangezien sommige kinderen niet bekend zijn met een camera, probeerden ze snel weg te rennen.

Het regenseizoen begint...

Vandaag werd ik er al vroeg op uitgezonden om 2 scholen in Lilongwe te bezoeken. De eerste school, Phereni, bezocht ik om foto's te maken voor de dagelijkse instructies die de leerkrachten moeten uitvoeren als ze met de kinderen op de iPads gaan werken. Zowel de kinderen als de leerkracht die model moest staan voor de foto's werkten fantastisch mee, dus dat was een welbestede ochtend.

    

Toen ik daar klaar was, was het weer compleet omgeslagen: de lucht was 'dreigend' en het leek er op dat er elk moment onweer los kon barsten.
Hoogste tijd dus om de tweede school op te zoeken, Muzu. Ze hadden een probleem met de stroomvoorziening via hun zonnepaneel. Helaas kon ik het probleem niet voor ze oplossen, maar ik heb wat foto's gemaakt om een expert er naar te kunnen laten kijken. Mogelijk moet ik maandag terug als er een oplossing is gevonden, zodat ik het alsnog kan fixen. Toen ik klaar was op deze school was het inmiddels begonnen te regenen.
's Middags in alle rust verder gewerkt aan de instructiebladen, waar ik 's ochtends de foto voor had gemaakt. Inmiddels zijn deze klaar en verstuurd naar de andere leden van het team voor commentaar, zodat ze volgende week vastgesteld kunnen worden. Deze bladen gaan overigens in heel Malawi door alle projectscholen gebruikt worden, dus dat mag wel een mijlpaal genoemd worden.
Vanmiddag is er aardig wat water uit de hemel omlaag gestort: ik hoop nog op tijd voor de boeren, want in veel delen van Malawi dreigt er hongersnood door de aanhoudende droogte en mislukte oogsten. In de kranten kom je inmiddels verhalen tegen van gezinnen die nog maar 1x per dag kunnen eten: sommigen hebben alleen mango's te eten, die dan gepureerd en gekookt worden als vervanger voor een maaltijd. Laten we hopen dat de regen er voor zorgt dat zij ook weer snel andere dingen kunnen eten.

Back to school

Vandaag net als gisteren voor even terug in de schoolbanken om theorie te leren voor mijn verkeersexamen. Het meest lastige daarbij is dat Engelse theorie wordt aangeboden in een Zuid-Afrikaans boek. Er komen dus nogal wat niet-alledaagse Engelse woorden in voor die ik in mijn hoofd moet stampen. En dan heb ik het nog niet over een aantal tamelijk vreemde verkeersborden die ze blijkbaar in de UK gebruiken. En dat allemaal om mijn motorrijbewijs te kunnen behalen.

Wachten...

Gisteren en vandaag zijn blijkbaar wachtdagen. Hoewel de Motorbike training gisteren zou starten is daar nu nog weinig van te merken....effectief een uurtje over verkeersborden gepraat en verder alleen maar gewacht. Vandaag de hele dag in de rij gestaan om een Entity Card te bemachtigen om morgen met theorie- en rijles te mogen starten. En dan klagen de Hollanders over een uurtje in de rij staan in de Efteling....

Overigens ben ik net terug (16 uur), maar moeten we morgen terug om te betalen en de card op te halen, want helaas kan dat nu niet omdat de banken hier om15 uur dicht gaan. Met een beetje geluk kan ik dan toch morgen eindelijk starten.

De Nederlandse kolonie...

Een fantastische dag gehad vandaag (en hij is nog niet voorbij...). Vanmorgen gebeld met zuster Lissy van het Teacher Training College (TTC = een soort PABO dus). We hadden al enkele keren heen en weer gemaild en ik had aangegeven vandaag langs te willen komen, maar helaas was het haar niet meer gelukt om mij terug te mailen over het tijdstip dat ik verwacht werd. Zij gaf aan dat ik op elk gewenst tijdstip mocht komen en hoorde toen dat ik nog geen vervoer had, omdat ik nog geen MotorBike-training heb gehad hier. Gevolg was dat ik een klein uur later door een auto werd opgehaald. Vlak daarna stopten wij bij de supermarkt, waar één van de nonnen boodschappen had gedaan. Zij stapte in, maar ook nog een vrouw en een kind. Die laatste twee bleken Nederlanders te zijn, dus onderweg heerlijk Nederlands kunnen kletsen: zij bleken in Bembeke een bakkerij te gaan openen en tijdelijk in een huis bij de TTC te wonen tot hun eigen huis was afgebouwd. Eénmaal in Bembeke bij de TTC aangekomen bleek ik in een soort Nederlandse kolonie terecht te zijn gekomen, want op de TTC waren nog 2 Nederlandse leerkrachten les aan het geven en in het dorp woonde nog een Nederlands echtpaar, die met hulp vanuit Nederland, hier eigen projectjes opzetten en dus veel doen en gedaan hebben voor de dorpsbewoners. Ze komen elk jaar een aantal maanden naar Malawi, naar hun huis in Bembeke, om te kijken wat ze kunnen doen. Eén van de dingen die zij gerealiseerd hebben is het helpen opbouwen van een school voor kinderen met 'special needs'. Fantastisch dus. Ik ga ze zeker nog zien voordat ze terug gaan naar Nederland (hoewel dat al snel is). Natuurlijk geldt dat ook voor de Nederlanders met hun bakkerij, maar die zijn er nog maar net 2 weken en blijven nog zeker 2 jaar. Morgen wordt ook een speciale dag: 's middags ga ik naar The Pottery, de grote toeristische attractie van Dedza, om de eigenaresse te helpen wegwijs te maken in het werken met Excel. Ik heb haar dit al een hele poos geleden beloofd, maar er is nog geen kans geweest om dit uit te voeren. Ze komt mij morgen daarvoor ophalen en liet mij vanmiddag weten dat ik meteen uitgenodigd ben voor een etentje ter gelegenheid van haar verjaardag, want wat blijkt: ze is vandaag jarig! Tijd voor een feestje dus!

Dedza Mountain

Afgelopen zondag voor het eerst Dedza Mountain beklommen. Dedza zelf ligt op 1600 meter hoogte en Dedza Mountain torent daar nog zo'n 500 meter bovenuit. Op de top, op een hoogte van 2100 meter dus, staan antennes voor communicatiedoeleinden. Het bleek dat daar een handjevol mannen continu aan het werk waren: ik werd zeer hartelijk ontvangen en naar het uitzichtpunt begeleid. Onderweg was ik trouwens alleen enkele houthakkers tegengekomen, die met zware boomstammen op hun nek ofwel naar boven, ofwel naar beneden gingen.

Omdat er antennes bovenop de berg staan is er dus ook een weg waarop je naar boven zou kunnen rijden: het zou zo'n tweeënhalf uur duren om die weg te voet af te leggen en dat zou automatisch betekenen dat ik op het heetste punt van de dag bovenop de berg zou staan. Daar heb ik dus maar niet voor gekozen. Een gevolg was wel dat ik via smalle, steile paadjes naar boven moest klimmen. Met hulp van een gevonden wandelstok en regelmatige rustpunten was dit prima te doen.

Enigszins beangstigend was wel de enorme bosbrand die aan de andere kant van de berg woedde. Aangezien ik er hoog boven stond kon ik goed zien hoe de brand zich uitbreidde en op sommige plaatsen steeds weer fel oplaaide. Er was weinig kans dat de brand tot op boven de berg zou komen, aangezien er genoeg kale, rotsachtige plekken tussen zaten.

Op de terugweg was het 'oppassen geblazen', omdat het natuurlijk moeilijk inschatten is hoe het verloop van een pad is en ik wilde natuurlijk niet middenin de bosbrand uitkomen. Gelukkig vond ik al snel een smal bergpaadje dat om de berg heen leek te slingeren. Na een minuut of twintig was ik inderdaad weer aan de voorkant van de berg, waar mij nog een steile afdaling stond te wachten. Groot voordeel was dat ik nog verschillende prachtige uitzichten kreeg op Dedza en nu ook eens de wegen van boven kon zien die ik dagelijks moet lopen. De foto hieronder laat zelfs mijn huis zien, maar dan moet je wel weten waar je moet zoeken...

Paarse bomen

Elke dag kom ik ze weer tegen als ik door Dedza loop: prachtige paars gekleurde bomen. Ik kan mij niet herinneren die ergens anders in de wereld gezien te hebben,  maar het kan natuurlijk goed zijn dat ik daarvoor in het verkeerde jaargetijde heb gereisd. Zie hier dus de paarse bomen van Malawi.

     

De linker foto is genomen in Lilongwe, vlakbij het VSO kantoor, de rechter in Dedza, dichtbij mijn kantoor.

Terug in Dedza

Afgelopen vrijdag, 2 oktober, ben ik teruggekomen in Dedza en vanaf deze week is mijn basis dus mijn piepkleine kantoortje in het District Education Office. Ik hoop deze en volgende week bezoekjes af te kunnen leggen aan het Teacher's Training College (TTC) en een drietal scholen in de regio, waar het project als eerste zal starten. Ik weet nog niet of dat gaat lukken, want ik zit nog steeds zonder vervoer en zowel TTC als scholen zijn zo'n 15 tot 20 kilometer buiten Dedza. De minibusjes zijn helaas geen optie voor deze ritjes. VSO heeft mij laten weten dat ik over 2 weken terug verwacht wordt in Lilongwe voor de motorrijlessen: die blijken over 11 dagen uitgesmeerd te gaan worden, waarna ik, hopelijk meteen, mijn rijbewijs in ontvangst kan nemen en een motor meekrijg naar Dedza. Het bezoeken van scholen e.d. zal dan een stuk eenvoudiger worden.

Unlocking Talent Event 29 sept. 2015

Tijdens het Unlocking Talents Event, gehouden op 29 september 2015, werd aan alle aanwezigen ons project gepresenteerd. De genodigden hadden ook de kans om de kinderen met hun iPads aan het werk te zien en daarnaast werd ook een nieuw onderdeel dat de naam de 'Solar Projector' heeft gekregen, gedemonstreerd: de leerkracht bedient terwijl hij ergens in zijn klas staat op zijn iPad een projector en kan zo de hele klas mee laten doen met rekenen, lezen en/of foto's of filmpjes laten zien. Het lijkt dus veel op de digiborden die we in Nederland gebruiken, maar het grote verschil is dat er alleen een iPad en een projector voor nodig is die beiden door zonne-energie worden opgeladen. Tijdens de presentatie lukte het mij zelfs om één van de aanwezige banken geïnteresseerd te krijgen om ook sponsor te worden: zij hebben binnenkort een gesprek op het VSO Country Office om te kijken of er een samenwerking tot stand kan komen.
Onderstaand een aantal foto's om een indruk te krijgen van het Event:

         

                           

         

De officiële start van 'Unlocking Talents'

Vandaag is de grote dag waarop ons project officieel van start gaat. Vanaf 17.30 uur vanavond worden zo'n 150 tot 200 hooggeplaatste gasten verwacht (zoals ambassadeurs, ministers, etc.) voor de lancering van 'Unlocking Talents', zoals ons project heet. Het vindt plaats in het grote conferentiecentrum in de hoofdstad van Malawi en naast ons project worden ook informatie gegeven van andere educatieprojecten, zoals het SMS-project uit Papua Nieuw-Guinea en het Digital Education Project uit Ghana. Kortom: we bekijken niet alleen wat nu in Malawi gebeurd, maar kijken ook over de grenzen. Mogelijk gaat ons project ook over de grens, aangezien er al veel belangstelling is vanuit andere landen. Natuurlijk moeten we nog wel eerst bewijzen dat het hier ook echt gaat werken, maar daar hebben we de komende maanden voor. Ik hoop morgen nog wat foto's van de lancering te kunnen plaatsen, maar ik weet niet of het me lukt vanavond om foto's te maken, aangezien ik als taak heb om samen met Janet alle gasten te verwelkomen en te registreren. We zullen zien.

Registratie in Lilongwe voltooid

Afgelopen maandagochtend zijn we teruggegaan naar de Ngwenye-school, de school met 8600 leerlingen, om het registratieproces af te ronden. Het was weer overweldigend om daar te zijn en al die kindjes voor de camera te krijgen.
Op dinsdagochtend volgde toen nog de vijfde en laatste school, de Biwi-school, waar we aan één ochtend genoeg hadden. Deze keer hadden we een gast meegenomen die wat foto's heeft gemaakt van ons registratieproces.

 

Bezoek aan een school met 8600 leerlingen

Vanmorgen zijn we al weer vroeg op pad gegaan naar een buitenwijk van Lilongwe om een bezoek te brengen aan Ngwenye Primary School, een megaschool met 8600 leerlingen (volgens de leerkrachten zouden het er zelfs 11000 zijn). We zouden daar een start maken met de registratie van 1500 leerlingen die mee gaan doen aan het iPad-project. De school zelf leek meer op een compleet dorp met diverse gebouwen waarin ongeveer 250 kinderen te samen in een klas zaten. Uiteraard werd er ook buiten les gegeven, maar om zo veel kinderen les te kunnen geven was er ook nog een soort 'ploegendienst', waarbij sommige kinderen om 7.30 uur de schooldag beginnen en anderen pas om 10.00 uur.

   

Op het terrein stond een lange rij met leerlingen en ouders die op hun beurt wachten om hun kind ingeschreven te krijgen: moet wel een megaklus zijn op deze school als je bedenkt dat ze al twee weken bezig zijn hiermee. Wij waren hier uiteraard gekomen om de nieuwe kinderen van de tweede klas in het registratiesysteem van het project te krijgen. Het lukte ons om voor 11.30 uur van 3 combinatieklassen de kinderen één voor één bij ons te krijgen, namen in te voeren en foto's te maken. Bij elkaar hebben we tegen de 600 kinderen (schatting) geregistreerd. Op de linkerfoto zie je hoe de kinderen netjes in de rij gezet zijn voor ze het gebouw in komen waar wij de registratie deden. Op de rechterfoto staat nog enkele buitenklassen, waarvan sommige net gestopt zijn.

   

Het eerste resultaat

Vanmorgen vroeg naar een derde school gegaan (Pheleni Primary School, Lilongwe), de school waarvoor ik, samen met de leerkrachten, de registratie van de kinderen op mij zou nemen. Door een fantastische samenwerking met 2 leerkrachten lukte het om ongeveer 110 kinderen te registreren en meteen te laten starten met de iPads. Het was zo leuk om te zien hoe sommige kinderen voor het eerst met de iPad aan de slag gingen en te leren dat ze met hun vingers op het scherm moesten tikken en/of de voorwerpen te verplaatsen, maar ook het aansluiten van de koptelefoons en het inloggen moest hen natuurlijk geleerd worden. Op de foto's zie je hoe het kleine lokaaltje gevuld werd met kinderen voor de registratie: op sommige momenten waren er meer dan 60 kinderen binnen; daarnaast zie je enkele foto's van het resultaat: de eerste klas die mocht werken op de iPads (hoewel sommige kinderen al veel ouder zijn, zitten ze in de eerste klas, omdat ze nu pas voor het eerst naar school komen).

Rustdag in Lilongwe

Vandaag een rustdag in Lilongwe. Ik verblijf hier in het guesthouse van VSO en blijf waarschijnlijk nog hier tot a.s. vrijdag. In de afgelopen week zijn we eerst zelf getraind in het registratieproces, waarna we op enkele scholen gedropt werden om zelf te gaan registreren en dit aan de leerkrachten te leren. Op de foto zie je mij met de directeur van een school tijdens het oefenen.
Een dag later begon de echte registratie van de kleuters die soms fantastische namen hebben, zoals Wonderful Frank (en dat bleek echt zijn naam te zijn).

Een mindere dag

Je hebt van die dagen waarbij je aan het begin van de dag al zo'n gevoel hebt dat het geen topper gaat worden. Nou, vandaag was zo'n dag. Op weg naar kantoor vanmorgen niet de gebruikelijke begroetingen of roepende kinderen die een dzungu (witte man) voorbij zien komen. Mijn collega's op kantoor hadden het te druk en daardoor geen tijd voor een praatje met mij. Internettoegang was tijdens de hele dag zo goed als onmogelijk,waardoor ik het uiteindelijk maar opgegeven heb om mijn mail te lezen (ga morgen toch naar Lilongwe en kan daar via WiFi het net op). 

Het minst leuke aan vandaag was echter dat bij thuiskomst de vrouw en kinderen van de huiseigenaar bij mjn huis stonden te wachten. Ze kwamen de meubels ophalen, maar dat was de eigenaar natuurlijk vergeten mij te vertellen... Na telefonisch overleg stemde hij ermee in toch maar 1 fauteuil voor mij te laten staan omdat hij onverwachts de spullen op kwam halen en ik geen kans had gehad om zelf iets als vervanging te kopen. Zit dus nu in een vrijwel lege woonkamer. Overigens zou dit nu wel zo ongeveer het laatste moeten zijn wat hij op kan halen want voor de rest (keuken- en slaapkamerinrichting en TV's) betaal ik hem iedere maand een leuk bedrag.

Geen stroom, geen water...

Er gaat hier geen dag voorbij zonder tijdelijke waterafsluiting: vaak is het zelfs de hele dag. Meestal komt er 's avonds weer water uit de kraan, dus dan is het weer alle noodvoorraden bijvullen, geiser aan en we kunnen weer minimaal een dag vooruit. Een ander probleem is het uitvallen van de stroom: aangezien ik hier tot nu toe alleen elektrisch kan koken heb ik 's avonds in elk geval stroom nodig. Ik hoop volgende week een kolenbrander te kopen zodat ik ook voor de stroomproblemen een noodoplossing heb. De stroom gaat er overigens vaak ergens in de loop van de dag af en komt er tot nog toe aan het begin van de avond weer op. 

Ook mijn internetprobleem wordt lamgzaamaan opgelost: het blijkt dat ik met de mobiel die ik speciaal voor Malawi gekocht heb nog niet online kan komen, maar als ik de Sim-kaart overzet naar mijn iPhone het wel lukt. Volgende week, wanneer ik in Lilongwe ben ga ik kijken of ze mijn andere mobiel geschikt kunnen maken voor internettoegang. Ook koop ik dan een dongel voor mijn laptop: heb dit de laatste dagen overigens al geprobeerd met een geleende dongel van een collega. Probleem is echter dat de laptop op de achtergrond allerlei updates binnenhaalt en dan het geld binnen enkele minuten op is, zodat ik eerst weer ergens airtime moet kopen. 

Bouwen

Vandaag werd duidelijk dat op de 5 scholen waar het Unlocking Talents project hier in Dedza gaat starten nog niet klaar zijn voor de start. Op alle scholen moet nog een Learning Center gebouwd worden of een bestaand lokaal omgebouwd. Van mij wordt verwacht dat ik op de bouw hiervan toe zie, waarna er snel gestart kan worden met de registratie van de kinderen en leerkrachten die mee gaan doen. Volgende week ga ik op woensdag terug naar Lilongwe voor verdere instructies en training.

Aan het werk

Deze week ben ik begonnen met werken op het Dedza Education Office, iets meer dan 20 minuten lopen van mijn huis. Ik heb daarbinnen mijn eigen piep kleine kantoortje met een bureau, een archiefkast, een WinXP-computer (zonder internet) en een kopieerapparaat.

Helaas heeft de PC veel virussen aan boord dus steek ik er liever geen USB-stick in. Moet nog zien hoe ik hem grondig kan schoonmaken. Ik werk dus vooral op mijn eigen laptop. Weet overigens nog niet wat er precies al van mij verwacht wordt omdat mijn project hier nog niet gestart is.

 

Dedza

Gisteren aangekomen in Dedza en mijn huis ingericht. Er moest nogal wat schoongemaakt worden, maar dat is lastig als er geen water is. Daarom eerst maar eens gaan shoppen.... Ook lastig want zo heb ik bijna voor alle apparaten die ik meegenomen heb adapters nodig om ze hier aan te kunnen sluiten, terwijl ze zo goed als nergens worden verkocht. Inmiddels heb ik een adresje waar het zou moeten lukken:ik ga daar morgen kijken. Heb inmiddels wel een noodvoorraad water aangelegd en bleek het al meteen vandaag weer nodig te hebben, want ook vandaag is er geen stromend water. Sinds vanmorgen is er ook een stroomstoring dus zit er weinig anders op dan vanmidddag uit eten te gaan naar de Pottery Lodge (goeie smoes). Ik hoopte dat ze hier ook wifi zouden hebben, maar helaas (dus dit bericht komt pas online als ik weer ergens wifi vind).

Laatste dag in Lilongwe

Vandaag voorlopig voor het laatst in Lilongwe (maar waarschijnlijk moet ik hier al snel weer naar toe). Morgen vertrek ik in elk geval met alle gekochte spullen naar Dedza, naar mijn eigen huis. De komende tijd zal ik dus besteden aan het inrichten van mijn huis en het verkennen van mijn nieuwe woonplaats (en de directe omgeving). Dat laatste zal nog best lastig zijn want ik heb nog geen eigen vervoer. 

De eerste dag

Vandaag zou eigenlijk de in-country-training starten, maar die werd een dagje uitgesteld omdat een derde volunteer zijn vlucht gemist heeft en dus later aankomt.

Vandaar dat ik een dagje op stap mocht met Margie van VSO Malawi om te gaan kijken waar ik kom te wonen voor de komende 2 jaar. In totaal heb ik 3 huisjes bekeken waarbij de derde duidelijk de voorkeur heeft. Ik hou er wel een beetje een schuldgevoel aan over, want het is het huis van de Real Estate Manager... Hij wil zijn huis verhuren zonder dat hij zijn vrouw en kinderen geraadpleegd heeft. Hij zou het ze vanavond pas gaan vertellen en als het doorgaat zou dit gezin zaterdag al moeten verhuizen. Was volgens hem geen probleem.

Verder vanmiddag heerlijk gelunched in Dedza bij de Pottery en vanavond een huis vol visite gehad tijdens het avondeten: de derde volunteer is vandaag aangekomen, maar daarmaast waren 3 andere volunteers, die al wat langer in het land zijn, te gast om ons wat  wegwijs te maken. Het was erg gezellig en informatief.