Het regenseizoen begint...

Vandaag werd ik er al vroeg op uitgezonden om 2 scholen in Lilongwe te bezoeken. De eerste school, Phereni, bezocht ik om foto's te maken voor de dagelijkse instructies die de leerkrachten moeten uitvoeren als ze met de kinderen op de iPads gaan werken. Zowel de kinderen als de leerkracht die model moest staan voor de foto's werkten fantastisch mee, dus dat was een welbestede ochtend.

    

Toen ik daar klaar was, was het weer compleet omgeslagen: de lucht was 'dreigend' en het leek er op dat er elk moment onweer los kon barsten.
Hoogste tijd dus om de tweede school op te zoeken, Muzu. Ze hadden een probleem met de stroomvoorziening via hun zonnepaneel. Helaas kon ik het probleem niet voor ze oplossen, maar ik heb wat foto's gemaakt om een expert er naar te kunnen laten kijken. Mogelijk moet ik maandag terug als er een oplossing is gevonden, zodat ik het alsnog kan fixen. Toen ik klaar was op deze school was het inmiddels begonnen te regenen.
's Middags in alle rust verder gewerkt aan de instructiebladen, waar ik 's ochtends de foto voor had gemaakt. Inmiddels zijn deze klaar en verstuurd naar de andere leden van het team voor commentaar, zodat ze volgende week vastgesteld kunnen worden. Deze bladen gaan overigens in heel Malawi door alle projectscholen gebruikt worden, dus dat mag wel een mijlpaal genoemd worden.
Vanmiddag is er aardig wat water uit de hemel omlaag gestort: ik hoop nog op tijd voor de boeren, want in veel delen van Malawi dreigt er hongersnood door de aanhoudende droogte en mislukte oogsten. In de kranten kom je inmiddels verhalen tegen van gezinnen die nog maar 1x per dag kunnen eten: sommigen hebben alleen mango's te eten, die dan gepureerd en gekookt worden als vervanger voor een maaltijd. Laten we hopen dat de regen er voor zorgt dat zij ook weer snel andere dingen kunnen eten.

Back to school

Vandaag net als gisteren voor even terug in de schoolbanken om theorie te leren voor mijn verkeersexamen. Het meest lastige daarbij is dat Engelse theorie wordt aangeboden in een Zuid-Afrikaans boek. Er komen dus nogal wat niet-alledaagse Engelse woorden in voor die ik in mijn hoofd moet stampen. En dan heb ik het nog niet over een aantal tamelijk vreemde verkeersborden die ze blijkbaar in de UK gebruiken. En dat allemaal om mijn motorrijbewijs te kunnen behalen.

Wachten...

Gisteren en vandaag zijn blijkbaar wachtdagen. Hoewel de Motorbike training gisteren zou starten is daar nu nog weinig van te merken....effectief een uurtje over verkeersborden gepraat en verder alleen maar gewacht. Vandaag de hele dag in de rij gestaan om een Entity Card te bemachtigen om morgen met theorie- en rijles te mogen starten. En dan klagen de Hollanders over een uurtje in de rij staan in de Efteling....

Overigens ben ik net terug (16 uur), maar moeten we morgen terug om te betalen en de card op te halen, want helaas kan dat nu niet omdat de banken hier om15 uur dicht gaan. Met een beetje geluk kan ik dan toch morgen eindelijk starten.

De Nederlandse kolonie...

Een fantastische dag gehad vandaag (en hij is nog niet voorbij...). Vanmorgen gebeld met zuster Lissy van het Teacher Training College (TTC = een soort PABO dus). We hadden al enkele keren heen en weer gemaild en ik had aangegeven vandaag langs te willen komen, maar helaas was het haar niet meer gelukt om mij terug te mailen over het tijdstip dat ik verwacht werd. Zij gaf aan dat ik op elk gewenst tijdstip mocht komen en hoorde toen dat ik nog geen vervoer had, omdat ik nog geen MotorBike-training heb gehad hier. Gevolg was dat ik een klein uur later door een auto werd opgehaald. Vlak daarna stopten wij bij de supermarkt, waar één van de nonnen boodschappen had gedaan. Zij stapte in, maar ook nog een vrouw en een kind. Die laatste twee bleken Nederlanders te zijn, dus onderweg heerlijk Nederlands kunnen kletsen: zij bleken in Bembeke een bakkerij te gaan openen en tijdelijk in een huis bij de TTC te wonen tot hun eigen huis was afgebouwd. Eénmaal in Bembeke bij de TTC aangekomen bleek ik in een soort Nederlandse kolonie terecht te zijn gekomen, want op de TTC waren nog 2 Nederlandse leerkrachten les aan het geven en in het dorp woonde nog een Nederlands echtpaar, die met hulp vanuit Nederland, hier eigen projectjes opzetten en dus veel doen en gedaan hebben voor de dorpsbewoners. Ze komen elk jaar een aantal maanden naar Malawi, naar hun huis in Bembeke, om te kijken wat ze kunnen doen. Eén van de dingen die zij gerealiseerd hebben is het helpen opbouwen van een school voor kinderen met 'special needs'. Fantastisch dus. Ik ga ze zeker nog zien voordat ze terug gaan naar Nederland (hoewel dat al snel is). Natuurlijk geldt dat ook voor de Nederlanders met hun bakkerij, maar die zijn er nog maar net 2 weken en blijven nog zeker 2 jaar. Morgen wordt ook een speciale dag: 's middags ga ik naar The Pottery, de grote toeristische attractie van Dedza, om de eigenaresse te helpen wegwijs te maken in het werken met Excel. Ik heb haar dit al een hele poos geleden beloofd, maar er is nog geen kans geweest om dit uit te voeren. Ze komt mij morgen daarvoor ophalen en liet mij vanmiddag weten dat ik meteen uitgenodigd ben voor een etentje ter gelegenheid van haar verjaardag, want wat blijkt: ze is vandaag jarig! Tijd voor een feestje dus!

Dedza Mountain

Afgelopen zondag voor het eerst Dedza Mountain beklommen. Dedza zelf ligt op 1600 meter hoogte en Dedza Mountain torent daar nog zo'n 500 meter bovenuit. Op de top, op een hoogte van 2100 meter dus, staan antennes voor communicatiedoeleinden. Het bleek dat daar een handjevol mannen continu aan het werk waren: ik werd zeer hartelijk ontvangen en naar het uitzichtpunt begeleid. Onderweg was ik trouwens alleen enkele houthakkers tegengekomen, die met zware boomstammen op hun nek ofwel naar boven, ofwel naar beneden gingen.

Omdat er antennes bovenop de berg staan is er dus ook een weg waarop je naar boven zou kunnen rijden: het zou zo'n tweeënhalf uur duren om die weg te voet af te leggen en dat zou automatisch betekenen dat ik op het heetste punt van de dag bovenop de berg zou staan. Daar heb ik dus maar niet voor gekozen. Een gevolg was wel dat ik via smalle, steile paadjes naar boven moest klimmen. Met hulp van een gevonden wandelstok en regelmatige rustpunten was dit prima te doen.

Enigszins beangstigend was wel de enorme bosbrand die aan de andere kant van de berg woedde. Aangezien ik er hoog boven stond kon ik goed zien hoe de brand zich uitbreidde en op sommige plaatsen steeds weer fel oplaaide. Er was weinig kans dat de brand tot op boven de berg zou komen, aangezien er genoeg kale, rotsachtige plekken tussen zaten.

Op de terugweg was het 'oppassen geblazen', omdat het natuurlijk moeilijk inschatten is hoe het verloop van een pad is en ik wilde natuurlijk niet middenin de bosbrand uitkomen. Gelukkig vond ik al snel een smal bergpaadje dat om de berg heen leek te slingeren. Na een minuut of twintig was ik inderdaad weer aan de voorkant van de berg, waar mij nog een steile afdaling stond te wachten. Groot voordeel was dat ik nog verschillende prachtige uitzichten kreeg op Dedza en nu ook eens de wegen van boven kon zien die ik dagelijks moet lopen. De foto hieronder laat zelfs mijn huis zien, maar dan moet je wel weten waar je moet zoeken...

Paarse bomen

Elke dag kom ik ze weer tegen als ik door Dedza loop: prachtige paars gekleurde bomen. Ik kan mij niet herinneren die ergens anders in de wereld gezien te hebben,  maar het kan natuurlijk goed zijn dat ik daarvoor in het verkeerde jaargetijde heb gereisd. Zie hier dus de paarse bomen van Malawi.

     

De linker foto is genomen in Lilongwe, vlakbij het VSO kantoor, de rechter in Dedza, dichtbij mijn kantoor.

Terug in Dedza

Afgelopen vrijdag, 2 oktober, ben ik teruggekomen in Dedza en vanaf deze week is mijn basis dus mijn piepkleine kantoortje in het District Education Office. Ik hoop deze en volgende week bezoekjes af te kunnen leggen aan het Teacher's Training College (TTC) en een drietal scholen in de regio, waar het project als eerste zal starten. Ik weet nog niet of dat gaat lukken, want ik zit nog steeds zonder vervoer en zowel TTC als scholen zijn zo'n 15 tot 20 kilometer buiten Dedza. De minibusjes zijn helaas geen optie voor deze ritjes. VSO heeft mij laten weten dat ik over 2 weken terug verwacht wordt in Lilongwe voor de motorrijlessen: die blijken over 11 dagen uitgesmeerd te gaan worden, waarna ik, hopelijk meteen, mijn rijbewijs in ontvangst kan nemen en een motor meekrijg naar Dedza. Het bezoeken van scholen e.d. zal dan een stuk eenvoudiger worden.