Leah: hoe een iPad een leven kan beïnvloeden

Enkele weken geleden vertelden de 'head teacher' en de 'deputy head teacher' op één van mijn scholen het wonder dat op hun school plaats vindt met het meisje Leah. Dit meisje heeft zowel 'Standard 1' als 'Standard 2' gedoubleerd, maar kan niet of nauwelijks getest worden op haar vorderingen omdat ze niet praat met volwassenen. Deze school is een week of 10 geleden begonnen met het iPad-project en leerkrachten zien dat Leah heel serieus met haar iPad lessen bezig is en successen boekt! Als leerkrachten haar het antwoord vragen op een som geeft Leah geen antwoord, maar als de 'digitale leerkracht' dat op de iPad doet, kiest ze keurig het (meestal) juiste antwoord.
Vandaag bezocht ik de school opnieuw en had ik zelf de kans om Leah te observeren: ze werkte goed door en had soms wat interactie met het meisje dat naast haar zat, doordat ze elkaar het resultaat lieten zien op de iPad; ze sprak tijdens de sessie een paar woorden gericht op haar buurmeisje.
In de middag de 'stoute schoenen' aangetrokken en de 'head teacher' gevraagd om de ouders van Leah te bezoeken. Dat lukte: het gesprek begon met moeder en na een poosje kwam oma erbij en even later ook vader. Leah blijkt eigenlijk alleen echt met haar moeder te praten en sinds iets meer dan een jaar ook met vader (na de geboorte van een broertje); over school vertelt ze hem echter niets, maar moeder is volledig op de hoogte van wat ze met de iPads doet en/of ze certificaten behaalt. Leah blijkt overdag bij vader en moeder thuis te zijn en 's avonds met haar zusje naar oma te gaan om daar te slapen. Oma vertelde dat ze niet weet hoe de stem van Leah klinkt omdat ze niet praat met oma. Moeder vertelde dat Leah zich tot haar zesde jaar normaal leek te ontwikkelen, maar daarna stopte met praten met volwassenen. Ze praat wel met kinderen (van alle leeftijden) en meestal vraagt ze dus ook andere kinderen om iets voor haar te vragen als ze iets van een volwassene nodig heeft. Haar drie jaar jongere zusje is vaak haar 'tolk'. Opdrachten van volwassenen, zoals 'water halen', accepteert ze wel, maar als de opdracht communicatie met een volwassene inhoudt, haakt ze af: ze gaat huilen en voert de opdracht niet uit, tenzij een ander kind mee mag om voor haar te praten.
Er zijn dus veel kenmerken van 'selectief mutisme' terug te zien bij Leah, maar een diagnose is nooit gesteld: het blijkt dat ze wel onderzocht is maar dat er geen diagnose gesteld kon worden. Mogelijk is 'selectief mutisme' hier niet erg bekend. Ik heb ouders en school aangeboden me hier wat verder in te verdiepen om te kijken of we het leven voor Leah nog wat makkelijker kunnen maken (met of zonder iPad).
Ouders zijn erg blij met het iPad-project omdat ze net als school nu weer vooruitgang in het leren zien bij Leah: ze leek zich voorheen niet meer te ontwikkelen, maar daar is nu verandering gekomen. Moeder ziet een blij kind thuiskomen als het Leah gelukt is een certificaat te bemachtigen op de iPad.

   

(alle betrokkenen hebben ingestemd met publicatie van het verhaal - incl. foto's - van Leah)

Hectische dag

Korte opsomming van activiteiten vandaag:
Gestart met de Special Needs groep op St. Joseph Primary School: wordt inmiddels door één van de kinderen 'Azungu Fred' genoemd (Fred, de blanke man), soms 'vergeet hij mijn naam' en noemt me dan maar 'Alfred' (waarschijnlijk een verbastering van 'Azungu Fred').
Meteen daarna overleg met de PEA om de trainingen voor volgende week in te plannen.
Bembeke RC school vervolgens bezocht omdat vandaag de Research groep aanwezig was om de vooruitgang van kinderen te testen.
Kantchito Primary School bezocht om uit te zoeken waarom het Learning Centre deze week 3 dagen niet open was.
Moonekera Primary School bezocht om de andere Research groep te bezoeken en de 'head teacher' uit te nodigen voor één van de komende trainingen.
Vervolgens nog 4 scholen bezocht die vanaf volgende week getraind gaan worden om alle afspraken en data duidelijk door te geven.
Bij één van deze scholen, Milonde 1, de 'contractor' tegen het lijf gelopen en het bouwplan door kunnen spreken van de twee centra in aanbouw.
Vanmiddag nog even wat administratieve klusjes gedaan.

Zomba: afscheid van Flip en een tweede bezoek aan het Zomba Plateau

Na een week vol schoolbezoeken in Ntcheu en Blantyre was het dit weekend tijd voor ontspanning... of beter gezegd inspanning: ik heb voor de tweede keer het Zomba Plateau bezocht, waarbij ik tot zo'n 1450 meter hoogte met mijn Motorbike gereden ben en daarna te voet verder gegaan. De start was bij een enorme (aangelegde) dam, waarna het klimmen en dalen geblazen was tot ik na 3 uur lopen de uitzichtpunten (Emperor's View en Queen's View) bereikt had. Ondertussen prachtige bloemen en watervallen tegengekomen.

   

   

Bij de afdaling dacht ik een smal pad te kunnen volgen, die op mijn kaart stond ingetekend: niets was echter minder waar toen na een half uur lopen dit pad plotseling ophield en ik dus de berg opnieuw moest beklimmen. Het geluk was echter met mij, want tijdens mijn hernieuwde afdaling kwam na een minuut of twintig een auto langs (de enige die naar boven was gegaan op die dag) en kreeg ik een lift naar beneden, terug naar het grote stuwmeer en mijn Motorbike.
Daarna snel naar beneden gereden, terug naar Zomba, waar het afscheidsfeest van Flip al in volle gang was. Flip heeft zo'n tweeëneenhalfjaar voor VSO als vrijwilliger gewerkt en heeft veel bereikt met (extra) projecten voor de bewoners en bewakers van de Zomba Prison, zoals het planten van bomen. Hij gaat eind deze week terug naar Nederland en zal Malawi en haar bevolking nog lang in zijn hart meenemen.