In de 5 dagen dat ik in Zulunkhuni River Lodge ben geweest heb ik veel meegemaakt. Zo heb ik enkele kilometers de rivier gevolgd, soms langs de oever lopend, soms hoog er boven terwijl de Zulunkhuni zich beneden woest tussen de rotsen door worstelde. Ook moest ik zelf een keer door de rivier om aan de andere kant verder te lopen. Onderweg veel gebeten door rode mieren en prachtige plaatjes kunnen schieten van de omgeving en een fraai gekleurde en waarschijnlijk zeer giftige spin.
Een bezoek aan Ruarwe leverde mij een onverwachte lunch met de Chief op: Nsima met vis.
Op het pad ernaartoe veel vriendelijke begroetingen van lokale bewoners en veel kinderen die vragen om op de foto te mogen.
Ruarwe zelf is een klein vissersplaatsje met een verrassend grote bibliotheek en een media centre (door NGO Panjira gesponsord). Telefonisch contact in Ruarwe zelf is onmogelijk en bellen kan alleen na het beklimmen van een hoge naastgelegen berg (wat ik dan ook heb gedaan). Ruarwe heeft verder 1 lagere school met 353 leerlingen maar slechts 6 leerkrachten voor de 8 groepen. Ook zijn er 2 middelbare scholen in de directe omgeving te vinden.
Natuurlijk in deze dagen ook veel gezwommen in het meer, meestal vanaf een strandje dat vooral gebruikt werd door vissers van een nabij gelegen dorpje aan de andere kant van de rivier (en de Lodge).
Aan die kant ook zo'n 2 uur doorgelopen om een bezoek te brengen aan het plaatsje Khondowe, waar ik de PEA kon ontmoeten van dit district.
Tussendoor veel gekletst met Phillip, de staff van de Lodge, enkele andere toeristen (die later kwamen) en John, de program coordinator voor het media centre. De laatste dag werd ik door John uitgenodigd om bij hem thuis te komen lunchen: Nsima en local chicken (deze keer had ik vooraf aan kunnen geven dat ik liever geen vis eet).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten