Leah: hoe een iPad een leven kan beïnvloeden

Enkele weken geleden vertelden de 'head teacher' en de 'deputy head teacher' op één van mijn scholen het wonder dat op hun school plaats vindt met het meisje Leah. Dit meisje heeft zowel 'Standard 1' als 'Standard 2' gedoubleerd, maar kan niet of nauwelijks getest worden op haar vorderingen omdat ze niet praat met volwassenen. Deze school is een week of 10 geleden begonnen met het iPad-project en leerkrachten zien dat Leah heel serieus met haar iPad lessen bezig is en successen boekt! Als leerkrachten haar het antwoord vragen op een som geeft Leah geen antwoord, maar als de 'digitale leerkracht' dat op de iPad doet, kiest ze keurig het (meestal) juiste antwoord.
Vandaag bezocht ik de school opnieuw en had ik zelf de kans om Leah te observeren: ze werkte goed door en had soms wat interactie met het meisje dat naast haar zat, doordat ze elkaar het resultaat lieten zien op de iPad; ze sprak tijdens de sessie een paar woorden gericht op haar buurmeisje.
In de middag de 'stoute schoenen' aangetrokken en de 'head teacher' gevraagd om de ouders van Leah te bezoeken. Dat lukte: het gesprek begon met moeder en na een poosje kwam oma erbij en even later ook vader. Leah blijkt eigenlijk alleen echt met haar moeder te praten en sinds iets meer dan een jaar ook met vader (na de geboorte van een broertje); over school vertelt ze hem echter niets, maar moeder is volledig op de hoogte van wat ze met de iPads doet en/of ze certificaten behaalt. Leah blijkt overdag bij vader en moeder thuis te zijn en 's avonds met haar zusje naar oma te gaan om daar te slapen. Oma vertelde dat ze niet weet hoe de stem van Leah klinkt omdat ze niet praat met oma. Moeder vertelde dat Leah zich tot haar zesde jaar normaal leek te ontwikkelen, maar daarna stopte met praten met volwassenen. Ze praat wel met kinderen (van alle leeftijden) en meestal vraagt ze dus ook andere kinderen om iets voor haar te vragen als ze iets van een volwassene nodig heeft. Haar drie jaar jongere zusje is vaak haar 'tolk'. Opdrachten van volwassenen, zoals 'water halen', accepteert ze wel, maar als de opdracht communicatie met een volwassene inhoudt, haakt ze af: ze gaat huilen en voert de opdracht niet uit, tenzij een ander kind mee mag om voor haar te praten.
Er zijn dus veel kenmerken van 'selectief mutisme' terug te zien bij Leah, maar een diagnose is nooit gesteld: het blijkt dat ze wel onderzocht is maar dat er geen diagnose gesteld kon worden. Mogelijk is 'selectief mutisme' hier niet erg bekend. Ik heb ouders en school aangeboden me hier wat verder in te verdiepen om te kijken of we het leven voor Leah nog wat makkelijker kunnen maken (met of zonder iPad).
Ouders zijn erg blij met het iPad-project omdat ze net als school nu weer vooruitgang in het leren zien bij Leah: ze leek zich voorheen niet meer te ontwikkelen, maar daar is nu verandering gekomen. Moeder ziet een blij kind thuiskomen als het Leah gelukt is een certificaat te bemachtigen op de iPad.

   

(alle betrokkenen hebben ingestemd met publicatie van het verhaal - incl. foto's - van Leah)